What's up doc?

Ιστορίες νοσοκομειακής τρέλλας

Εσύ αγαπημένε φίλε/ γνωστέ/ άγνωστε αναγνώστη, νομίζεις ότι θα ξεκινήσεις ωραία τη βδομάδα σου διαβάζοντας για τα πανέμορφα αξιοθέατα της Hangzhou, τις ειδυλιακές εικόνες, τις παγόδες και βλέποντας και τις αντίστοιχες φωτογραφίες, όπως υποσχέθηκα στο προηγούμενό μου post. Ε λοιπόν, πλανάσαι πλάνην οικτράν!Διότι η ζωή στην Κίνα δε θα είχε ενδιαφέρον, αν δεν ήταν απρόβλεπτη. Κοινώς, εδώ δεν ξέρεις τί σου ξημερώνει!Το απόγευμα κάνεις ρομαντικό τουρισμό δίπλα στη λίμνη και το πρωί σε βρίσκει σε κινεζικό νοσοκομείο να πηγαίνεις πάνω κάτω από γραφείο σε γραφείο με 39 πυρετό και να προσπαθείς να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.

Το ξημέρωμα Παρασκευής, λοιπόν, με βρήκε για πολλοστή φορά πάνω από τη λεκάνη της τουαλέτας με στομαχικές διαταραχές (σας λυπάμαι και δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες). Στέλνω μήνυμα ότι δε θα πάω στη δουλειά και με παίρνουν τηλέφωνο, αν θέλω να πάω στο νοσοκομείο. Δεδομένης της κατάστασής μου και ότι δε μπορούσα να πιω ούτε μια γουλιά νερό και κατευθείαν το έβγαζα, αποφασίζω να πάω γιατί φοβόμουν ότι θα αφυδατωθώ(ξέρετε εξάλλου τη σχέση μου με το νερόJ) . Τους ρωτάω αν υπάρχει κάποιο νοσοκομείο με αγγλόφωνο προσωπικό, ψάχνουν και μου λένε πως βρήκαν ένα αλλά μόνο η εξέταση, χωρίς φάρμακα και εξετάσεις κάνει πάνω από 100 ευρώ. Τα τσιγκουνεύομαι εγώ, σκεπτόμενη πως η ασφάλεια θα μου κάνει πιθανότατα νερά και μου λένε ότι θα έρθουν μαζί μου να πάμε στο καλύτερο κινεζικό νοσοκομείο της επαρχίας!Σκέφτεσαι εσύ ο ανυποψίαστος δυτικός....το καλύτερο νοσοκομείο, με κινέζους θα είμαι...άρα θα έχω μεταφραστές για το πρόβλημα της γλώσσας.Γιουχουυυυ!!!!πετάει η ομάδα!

Με παίρνουν από το σπίτι 2 συνάδελφοι με αυτοκίνητο της εταιρείας παρακαλώ!!!Έτοιμη να καταρρεύσω εγώ, με το ζόρι κατέβηκα τους 6 ορόφους του σπιτιού. Εδώ να σημειώσω ότι πριν πάμε τους ρώτησα σοβαρή σοβαρή αν το νοσοκομείο εξασκεί την Δυτική ή την Κινέζικη Ιατρική και μου απαντούν τη Δυτική. Φτάνουμε τελικά στο νοσοκομείο και προσπαθούμε να δούμε που να απευθυνθούμε. Τους λέω εγώ να πάμε στο γαστρεντερολογικό, γιατί πίστευα ότι έχω πάθει ή γαστρεντερίτιδα ή τροφική δηλητηρίαση. Μου λένε ΟΚ, να σου μετρήσουμε όμως πρώτα τη θερμοκρασία. Μπράβο, λέω!Δυτική αντιμετώπιση. Μου δίνουν ένα θερμόμετρο υδραργύρου από ένα ταπεράκι με νερό(!!!) και μου λένε να το βάλω κάτω από τη γλώσσα. Ρε παιδιά, λέω...μήπως να το βάλω στη μασχάλη; Όχι, όχι να επιμένουν αυτοί. Τί να κάνω κι εγώ, εκείνη τη στιγμή. Το βάζω στο στόμα, ελπίζοντας ότι ναι μεν είναι στο ταπεράκι με το νερό, αλλά ότι το αποστειρώνουν προηγουμένως. Θερμοκρασία: 38.5. Το θερμόμετρο το παίρνουν και το ξαναβάζουν στο αρχικό ταπεράκι με το νερό....Οϊμέ!!!Αρχίζω να αγχώνομαι. Εν τω μεταξύ πάω στην τουαλέτα και διαπιστώνω ότι εκτός από πανάθλια, δεν έχει ούτε χαρτί, ούτε σαπούνι (για απολυμαντικό ούτε λόγος!).

Πάμε λοιπόν στο γαστρεντερολογικό, το οποίο ήταν ένα γραφείο με ένα γιατρό και από γύρω διάφοροι κινέζοι που μιλούσαν ταυτοχρόνως, ο καθένας για τη δική του περίπτωση. Λένε και οι δικοί μου κινέζοι για μένα, ακούει αυτός ένα ψιλοβηχάκι που είχα, του λένε ότι έχω και πυρετό και αποφαίνεται ότι δεν είμαι για εδώ αλλά για το «Πυρετολογικό!!!».

Νομίζω κι εγώ η καημένη ότι στο πυρετολογικό σου δίνουν απλά κάτι για να πέσει ο πυρετός σου και να μην ταλαιπωρείσαι. Οι Κινέζοι μου, όμως, μου δίνουν την εξήγηση ότι ο πυρετός είναι αρρώστια λέει που την παθαίνεις όταν κάνει κρύο.Κρυώνεις και μετά κάνεις πυρετό!!!Φυσικά αυτή δεν ήταν η επίσημη άποψη του νοσοκομείου, φαντάζομαι και ελπίζω αλλά εγώ εκείνη τη στιγμή ήθελα να φύγω τρέχοντας! Πάμε στο ρημαδο-πυρετολογικό και εκεί μου λένε ότι μπορεί να έχω ΣΑΡΣ (παιδιά συγγνωμη τα γράφω ολα με ελληνικούς χαρακτήρες γιατί διαβάζουν και οι κινέζοι και....καταλαβαίνετε...δε θέλω να τους πληγώσω! Μην κάνει και κρύο και ανεβάσουν κανένα πυρετό!:P). Εκεί με πιάνουν τα γέλια και συνειδητοποιώ ότι δεν πρόκειται να βγάλουμε άκρη. Τους λέω, ρε παιδιά, δεν έχω ΣΑΡΣ. Μάλλον τροφική δηλητηρίαση έχω πάθει από το νερό που ήπια χθες κοντά στη λίμνη. Θέλω να πάω πίσω στο γαστρεντερολογικό. Τους πείθω και ξαναπάμε πίσω στο γραφείο, όπου ο γιατρός πιάνει την κοιλιά μου με καμιά 7-8 Κινέζους παρόντες να σχολιάζουν και να μου λέει: Πονάς εδώ?Όχι, του λέω....Κουνάει το κεφάλι του στους δικούς μου και καταλαβαίνω ότι τους λέει «Τί μου τη φέρατε εδώ?Αφού δεν έχει διάρροια και δεν πονάει η κοιλιά της δεν είναι να για εδώ...να την ξαναπάτε στο πυρετολογικό!». Οπότε αρχίζω κι εγώ....ξέρετε...τελικά εδώ πονάει κάπως!!!Ενθουσιάζεται ο γιατρός! Του λέω πως πονάω αλλά λίγο....μετά αρχίζει να πιάνει τη σκωληκοειδήτη. ΌΧΙ ΌΧΙ....εδώ δεν πονάει καθόλου του λέω. Τελικά, αποφασίζω πως άκρη δε βγάζουμε και απαιτώ να μου βάλουν ορό γιατί είμαι αφυδατωμένη και να έχει φάρμακο για το στομάχι μέσα για να σταματήσω να τα βγάζω και να μπορώ να πιω τα φάρμακα που έχω φέρει από την Ελλάδα και νερό.

Μου βάζουν ορό, όπου εγώ έντρομη έχω βρει στον οδηγό μου πώς λέμε στα Κινέζικα να χρησιμοποιήσουν μόνο αποστειρωμένη βελόνα, μιας χρήσης (χαλάλι τα 25 ευρώ του οδηγού, τα έβγαλε τα λεφτά του) και μου απαντούν. ΄Μα φυσικά, δεν είμαστε Αφρική εδώ!΄ Τέλος πάντων, με άφησαν σε μια καρέκλα με τον ορό για 3 ώρες, και με πυρετό κι εγώ δεν ξέρω πόσο....είχα ταχυπαλμία, έτρεμα, ένιωθα πως θα λιποθυμήσω και τους παρακαλούσα να με αφήσουν να πάρω παρακεταμόλη για να μου πέσει έστω λίγο ο πυρετός και οι συνοδοί μου δε με άφηναν, γιατί λέει μπορεί να αλληλεπιδράσει με τα φάρμακα που έχει μέσα ο ορός! Τελικά μετά από ένα 6ωρο στο νοσοκομείο, και αφού τελείωσε ο ορός, με έστειλαν σπίτι χωρίς να με ξαναδεί ο γιατρός, χωρίς να μου πουν τί έχω, να μου δώσουν φάρμακα ή να μου πουν τί να τρώω και τί όχι! Μπαίνοντας στο σπίτι ήμουν ήδη καλύτερα, ένιωθα ότι έχει πέσει ο πυρετός. Βάζω θερμόμετρο και βλέπω ότι έχω 38,3!Δηλαδή στο νοσοκομείο πόσο είχα!?Και βεβαίως, όταν μου είπε η συγκάτοικός μου ότι άρχισε κι αυτή πριν από λίγο να τα βγάζει, μόνο που δεν την αγκάλιασα από τη χαρά μου!!!Γιατί αυτό σήμαινε αυτομάτως ότι είχα τροφική δηλητηρίαση, αφού είχαμε πιει και οι δυο το ίδιο αμφιβόλου ποιότητας νερό την προηγούμενη μέρα. Και επίσης ότι δεν είχα ΣΑΡΣ, ή τουλάχιστον ότι δεν είχα ΣΑΡΣ μέχρι τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο νοσοκομείο και έβαλα στο στόμα μου το μη αποστειρωμένο θερμόμετρο!Πολυγραφότατη σήμερα.....ελπίζω να μη σας κούρασα, να μην αποκαρδιωσα αυτούς που ετοιμάζονταν να έρθουν και υπόσχομαι (με τη σχετική βεβαιότητα που μπορεί να έχει κανείς στην Κίνα), ότι το επόμενο post θα είναι μικρό, ανάλαφρο και με ωραίες φωτογραφίες από τη West Lake.