Σαγκάη (Shanghai)

Η Σαγκάη, όπως έχω ξαναγράψει είναι η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη του κόσμου, με πληθυσμό γύρω στα 20 εκατομμύρια κατοίκους, αν και ακριβείς υπολογισμοί είναι αδύνατον να γίνουν, λόγω της ύπαρξης πολλών (κάτι παραπάνω από εκατομμύριο) παράνομων εργατών. (Στην Κίνα, τα δικαιώματα των πολιτών στα αστικά κέντρα είναι διαφορετικά από αυτά τών αγροτών και εργατών στην επαρχία. Μια από τις βασικές παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων είναι η απαγόρευση ελεύθερης μετακίνησης στη χώρα. Έτσι, οι εργάτες που έχουν γεννηθεί σε φτωχές και υπανάπτυκτες περιοχές της Κίνας απαγορεύεται να μετακινηθούν στις πόλεις για εύρεση δουλειάς. Πολλοί το κάνουν παράνομα, και έτσι οι πόλεις έχουν πολύ άστεγο ή στα όρια της φτώχειας κόσμο που δε φαίνεται πουθενά στα χαρτιά και δεν έχει απολύτως κανένα δικαίωμα και καμιά ασφάλεια).

Η Σαγκάη θεωρείται η πόλη της κουλτούρας και των τεχνών στην Κίνα . Αποτέλεσε για χρόνια το Παρίσι της Ανατολής(πριν την επανάσταση φυσικά, όταν στην πόλη κυριαρχούσαν οι ξένοι), και είναι η κατ’εξοχήν δυτικοποιημένη πόλη της Κίνας. Αυτή την υποτιθέμενη κουλτούρα, εγώ προσωπικά δε την ένιωσα καθόλου. Είναι εντυπωσιακή η πόλη, για κάποιον που δεν έχει ξαναδεί ποτέ πόλεις με ουρανοξύστες. Όλα είναι μεγάλα, ο κόσμος στους δρόμους είναι άπειρος (όπως παντού, όπου έχω πάει για την ώρα), τα πάντα είναι φωτισμένα(με πάρα πολύ δόση ροζ και κιτς) και σε πάρα πολλά κτίρια φιγουράρουν γιγαντιαίες διαφημίσεις. Με λίγα λόγια, τίποτα δε μαρτυρά ότι αυτή η πόλη είναι η μεγαλύτερη πόλη του μεγαλύτερου κομμουνιστικού κράτους. Η Σαγκάη με εντυπωσίασε την πρώτη φορά με το μέγεθός της, την ανάπτυξή της αλλά και το πως ταυτόχρονα κατάφερνε να μην είναι χαοτική, αλλά ευχάριστη στην περιήγηση. Τελικά, όμως μετά από άλλες 2-3 επισκέψεις μου αποκάλυψε ένα άλλο πρόσωπο. Είναι μια πόλη με ιστορία που δε φαίνεται πουθενά, υπερκαλωπισμένη, αφόρητα υπερκαταναλωτική. Μετά από δυο μέρες στους δρόμους, είδαμε ότι υπήρχε να δει κανείς. Και αυτό μου φάνηκε πολύ περίεργο.Μια τόσο μεγάλη πόλη να μην έχει τίποτα παραπάνω να επιδείξει στον επισκέπτη παρά ψηλά κτίρια, πολλά εμπορικά κέντρα, ένα δυτικό πρόσωπο με κιτς κινεζικές παρεμβάσεις. Ακόμα και ένα μουσείο και δυο εκθέσεις που επισκεφτήκαμε ήταν μια μετριότητα. Όχι, ότι δεν περάσαμε καλά αλλά σε σύγκριση με όλες τις άλλες πόλεις που έχω επισκεφτεί μου φάνηκε πολύ επιφανειακή τελικά.

Τα βασικά αξιοθέατα είναι τέσσερα:

Η περιοχή Bund, που εκτείνεται κατά μήκος του ποταμού που διατρέχει τη Σαγκάη και από όπου μπορεί κανείς να πάρει μια εντυπωσιακή γεύση των φωτισμένων πανύψηλων κτιρίων της πόλης και από την απέναντι μεριά, στο Pudong τα ίδια τα κτίρια, στα οποία περιλαμβάνεται και το πιο ψηλό κτίριο της Ασίας, ύψους 470 μέτρων και 88 ορόφων.

Η περιοχή Pudong κατά τη διάρκεια νυχτερινής εξόρμησης

O πύργος Ji maο, το τέταρτο υψηλοτερο κτίριο του κόσμου και το υψηλότερο της Ασίας (με μια μικρή επιφύλαξη γιατί αυτά αλλάζουν γρήγορα). Ανεβήκαμε και νιώσαμε να κουνιέται από τον αέρα. Ωραία θέα, εντυπωσιακή αλλά εμένα και τον Pierre μας έπιασε ίλιγγος. Αρχιτεκτονικά υποτίθεται ότι μοιάζει με μια τεράστια παγώδα. Δίπλα του φαίνεται ένα άλλο κτίριο που χτίζεται τώρα και είναι στα τελειώματα. Θα είναι ακόμα πιο ψηλό και εντυπωσιακό. Έχει στο κέντρο ψηλά ένα τετράγωνο κενό. Αυτό αρχικά σχεδιάστηκε να είναι κύκλος, αλλά στην πορεία το άλλαξαν, γιατί τους θύμιζε τη σημαία της Ιαπωνίας!

Η θέα από το Bund.Από τη μια μεριά φιγουράρουν οι ουρανοξύστες του Pudong και από την άλλη κτίρια γαλλικής και αγγλικής αρχιτεκτονικής

Ο εμπορικός δρόμος Nanjing και η People’s square. Πρόκειται για τον κεντρικό εμπορικό δρόμο που συναντάμε σε κάθε άλλη πόλη στην Ευρώπη, μόνο που στη Σαγκάη περιβάλλεται από ουρανοξύστες, έχει 20 φορές περισσότερα εμπορικά καταστήματα, άπειρο κόσμο και πολλούς μικροπωλητές που προσπαθούν να πείσουν τους τουρίστες να τους ακολουθήσουν σε μικρά μαγαζάκια στους παρακείμενους δρόμους. Το λεγόμενο fake market….prada, gucchi, τσάντες, πορτοφόλια, ρολόγια, ρούχα, αθλητικά είδη...από άθλιες μέχρι τέλειες απομιμήσεις. Εκεί είναι που μπορείτε να δοκιμάσετε τις διαπραγματευτικές σας ικανότητες. Η People’s square είναι η κεντρική πλατεία της Σαγκάης με εντυπωσιακούς ουρανοξύστες γύρω γύρω και προσεγμένο πράσινο παρκάκι στο κέντρο.

H People's square

Το French Concession είναι μια ακόμη εμπορική περιοχή που πήρε το όνομά της από την εποχή που το ξένο στοιχείο κυριαρχούσε στην πόλη. Ήταν η Γαλλική συνοικία, όπου μπορεί να δει κανείς κάποια ευρωπαϊκά κτίρια και γενικά ο μέσος όρος ύψους των κτιρίων είναι κάπως χαμηλότερος. Παρ’ όλα αυτά, και αυτή η περιοχή ενδείκνυται για ψώνια και δεν έχει και κάτι πολύ παραπάνω να επιδείξει, εκτός από κάποια καφέ και εστιατόρια δυτικού τύπου.

Οι Έλληνες που βρεθήκαμε στη Σαγκάη...Άντε...Pierre πλέον σε αναφέρουμε ως Έλληνα...Από αριστερά ο Pierre, ο Άλεξ, ο Σ ίμης, ο Αλέξανδρος και ο Κώστας. Οι δύο τελευταίοι κάνουν και αυτοί πρακτική άσκηση στη Σαγκάη και είναι οι άγγελοί μου εκεί. Για ότι χρειαστώ είναι εκεί!

Τέλος, η μόνη αξιοποιημένη τουριστικά περιοχή που έχει πιο κινεζικό χαρακτήρα είναι η παλιά κινεζική περιοχή (old Chinese city). Εκεί, βρεθήκαμε αρχικά σε μια περιοχή με χαμόσπιτα, σαν αυτά που έχω ήδη συναντήσει στη Hangzhou και τη Suzhou και που αποτελούν την κατοικία του μέσου κινέζου της μεγαλούπολης (ακόμα και του μηχανικού!). Μέσα σε μια στοά είδαμε μια αγορά φαγητού, την οποία μπορείτε να απολαύσετε σε βιντεάκι(αν κάποια στιγμή αξιωθώ να το ανεβάσω!). Βρωμιά, κανένα στανταρ υγιεινής, κόσμος που τρώει στα γρήγορα, ψάρια αφημένα στο πάτωμα, κρέατα εκτός ψυγείου. Μια τυπική αγορά της Κίνας. Έπειτα βρεθήκαμε σε μια λαϊκή αγορά για τους Κινέζους, όπου βέβαια τα πράγματα ήταν φτηνά, αλλά και πάλι το παζάρι αναγκαίο. Και τέλος φτάσαμε στην αξιοποιημένη τουριστικά περιοχή, με ένα σωρό μαγαζιά και μικροπωλητές που στόχευαν στην τσέπη του ανυποψίαστου τουρίστα. Τελείως φτιαγμένη κατάσταση, όμορφα, αψεγάδιαστα παραδοσιακού τύπου κτίρια και πολύς κόσμος.

Πήραμε κι εμείς τα σουβενίρ μας, με σχετική επιτυχία στα παζάρια και κατευθυνθήκαμε στους κήπους, οι οποίοι ήταν πολύ συμπαθητικοί, αν και για μενα που είχα ήδη πάει σε αυτούς της Suzhou, όχι ισάξιοι και σίγουρα η ύπαρξη τόσο πολλού κόσμου, χαλούσε την αίσθηση που υποτίθεται πως πρέπει να αποκομίσει ο επισκέπτης από τους κήπους. Όταν λέμε κήπους στην Κίνα, δεν εννοούμε λουλούδια και γκαζόν...Εννοούμε συμπλέγματα κτιρίων και στοών με δέντρα και βράχια, λίμνες....ένα σύνολο που συνήθως αποτελούσε εξοχική κατοικία κάποιου πλουσίου.

Το δρομάκι-εστιατόριο στην Παλιά Πόλη

Πάρε κόσμε να ντερλικώσεις!

Κοσμηματοπωλείο στην εξωραϊσμένη, τουριστική παλιά πόλη

Κόσμος και κοσμάκης..

Όσο για το μετρό της Σαγκάης, αυτό είναι σχετικά μικρό για μια τέτοια πόλη.Σχετικά καθαρό και σε καλή κατάσταση, βολεύει για τις μετακινήσεις στο ευρύτερο κέντρο, από τη στιγμή που θα καταλάβει κανείς πώς λειτουργεί το σύστημα με τα εισιτήρια και τις μετεπιβιβάσεις και κυρίως από τη στιγμή που θα υιοθετήσει πιο αγένη στάση απέναντι στους συνεπιβάτες κινέζους που πραγματικά έχουν τελείως διαφορετική άποψη για την ευγένεια στα μέσα μαζικής μεταφοράς και όχι μόνο. Για παράδειγμα, μια από τις πρώτες φορές που πήρα το μετρό, όταν άνοιξαν οι πόρτες ο κόσμος απ’έξω άρχισε να σμπρώχνει για να μπει μέσα, ενώ οι μέσα δεν είχαν αρχίσει να βγαίνουν ακόμα. Κάποιοι μπήκαν, κάποιοι βγήκαν, εμείς αρνηθήκαμε να ακολουθήσουμε αυτή την συμπεριφορά προβάτων και πριν το καταλάβουμε καλά καλά, οι πόρτες είχαν κλείσει και ο συρμός είχε φύγει, εμείς είχαμε μείνει έξω μαζί με λίγους ακόμη κινέζους και κάποιοι είχαν μείνει μέσα και δεν πρόλαβαν να βγουν, όπως πχ. μια κοπέλα από ένα ζευγάρι κινέζων. Δεν μπορώ να φανταστώ τί συμβαίνει σε ώρες αιχμής...