Con calma con tranquillidade!

Poliana Tafarelo (It's good!)

Η βραζιλιάνα της παρέας μας, ετών 21 και συγκάτοικος στην τρέλλα! Η Πόλι είναι ένα τόσο διαφορετικό άτομο, που μου πήρε πραγματικά πολύ καιρό να την καταλάβω. Φυσικά στα πλαίσια της συγκατοίκησης όλα ήταν πολύ καλά, αλλά τα γούστα μας στη μουσική, το φαγητό, τις ταινίες ήταν η μέρα με τη νύχτα! Παρ’ όλα αυτά η ζωή στην Κίνα, που είναι ένας άλλος πλανήτης, μας κάνει εμάς τους «δυτικούς» να αισθανόμαστε αυτόματα πιο κοντά, σαν να ανήκουμε σε μια μειονότητα που έχει τους δικούς τους κώδικες.

Η Πόλι λοιπόν.....παρορμητική, απαιτητική, χαρούμενη....όπως ένα παιδί!Όταν έφτασα στην Κίνα, η Πόλι ήταν ήδη εδώ 5 μήνες και αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως είχε καταφέρει να «κινεζοποιηθεί» αρκετά (κάτι που δεν πιστεύω πως θα μου συμβεί ποτέ εμένα, αν και θα ήταν πολύ βολικό). Την πρώτη μέρα που έφτασα πήγαμε στο κομμωτήριο, όπου έκοψε τα μαλλιά της με την τελευταία λέξη της μόδας στην Κίνα, είχε αγοράσει μάσκα λεύκανσης του δέρματος (επίσης πολύ in στην Κίνα, όπου το πρότυπο της ομορφιάς είναι το λευκό δέρμα μωρού και ένα αθώο χαμόγελο). Και φυσικά, το φαγητό!Πολύ σύντομα έμαθα, ότι όταν έλεγε η Poli “It’s good!I like it” έπρεπε να προσέχω. Δεν ξέρω πως το κατάφερε αλλά κατάφερε να προσαρμόσει τα γούστα της στις κινεζικές γεύσεις. Και στην κινεζική μανία για τυποποιημένα προϊόντα. Η κουζίνα μας ήταν μονίμως γεμάτη με κάθε είδους σνακ (ζελεδάκια, καραμέλες, γλυφιτζούρια, γλυκά λουκάνικα, instant noodles και διάφορα άλλα που δεν υπάρχουν αντίστοιχά τους στη δύση) σε φανταχτερές συσκευασίες, τα οποία και άρχισα να μοιράζω μόλις έφυγε η Poli, γιατί αν είναι μια φορά ανθυγιεινά στην Ελλάδα με τα συντηρητικά, σκέψου στην Κίνα που οι έλεγχοι δεν είναι και στα φόρτε τους!

Η Poli (όπως και οι περισσότεροι από αυτούς που είμαστε εδώ) προέρχεται από σχετικά πλούσια οικογένεια της Βραζιλίας. Παρ’ όλα αυτά, μέσα από ψιλοσυζητήσεις και μισόλογα (γιατί δεν είναι ακριβώς το άτομο που την αφορούν και πολύ αυτά) μας έδωσε μια γεύση της κατάστασης στις μεγαλουπόλεις της Βραζιλίας. Αν τυχόν βρείτε μπροστά σας την ταινία «Tropa de Elite» του José Padilha σας τη συνιστώ!Είναι φετινή και πραγματεύεται τον «πόλεμο» μεταξύ της αστυνομίας, των ειδικών δυνάμεων και των εμπόρων ναρκωτικών στις φαβέλες των μεγαλουπόλεων, τη διαφθορά της αστυνομίας και το ρόλο των μη κυβερνητικών οργανώσεων και των «ευαισθητοποιμένων» πλουσίων στο σύστημα. (Οι φαβέλες είναι μεγάλες συνοικίες στις μεγαλουπόλεις, οι οποίες είναι υπό τον έλεγχο συμμοριών που διακινούν ναρκωτικά. Οι κάτοικοι που μένουν εκεί είναι φτωχοί και η βία είναι καθημερινό φαινόμενο. Είναι πολύ επικίνδυνο για οποιονδήποτε μη κάτοικο να βρεθεί σε αυτές τις περιοχές.). Φαντάζομαι ότι θα μου είχε αρέσει έτσι κι αλλιώς, αλλά μάλλον θα την είχα βρει τραβηγμένη. Σύμφωνα με την Πολιάνα όμως, τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι, όπως παρουσιάζονται!

Το πιο απίστευτο, όμως, σχετικά με την Πόλι είναι....η μαμά της!!!Η Ροζάνα, η τρομερή μαμά που έμεινε μαζί μας για ένα μήνα. Αν η Πόλι είναι παιδί, η Ροζάνα είναι η μικρή της αδερφή. Οι δυό τους είχαν τη φανταστική ιδέα να μας επισκεφτεί η Ροζάνα για 5 βδομάδες και να γυρίσουν μαζί στη Βραζιλία. Όταν μου το είπαν σκέφτηκα ότι μπορεί να ήταν κουραστικό και για τις δύο κάτι τέτοιο, αλλά αποφάσισα να μην πω τίποτα για να μην παρεξηγηθώ. Τελικά, επαληθεύτηκα. Η Ροζάνα είναι αυτό που λέμε Party animal!!!Είναι γύρω στα πενήντα, αλλά δε δουλεύει και είναι και Βραζιλιάνα. Της αρέσει το clubbing, κυρίως με ηλεκτρονική και τέκνο μουσική!Μας έλεγαν μια ιστορία, από κανά δυο χρόνια πριν, όταν είχαν πάει η Πόλι, οι φίλοι της και η Ροζάνα σε ένα από αυτά τα trance party, που είναι παράνομα και γίνονται μέσα στη ζούγκλα και ο κόσμος πίνει, παίρνει ναρκωτικά και χορεύει για 24ώρες. Η Πόλι μας έλεγε πώς η μαμά της μετά από 13 ώρες χορού, χωρίς ναρκωτικά δεν έφευγε με τίποτα, ενώ αυτή με τους φίλους της τα είχαν φτύσει!!! Έτσι, λοιπόν η Ροζάνα ήταν μια ευχάριστη παρέα μεν, πολύ απαιτητική δε...Εμείς ξυπνούσαμε στις 7 παρά για να πάμε στη δουλειά κάθε μέρα και η Ροζάνα γκρίνιαζε που δεν είχαμε διάθεση να πάμε για χορό σε electro-club, μες στη βδομάδα. Τέσσερις μέρες πριν φύγουν, ξυπνάω το πρωί και βρίσκω τη Ροζάνα να κάνει βαλίτσες. Δεν είναι λίγο νωρίς , της λέω?Φεύγω, μου απαντάει. Πού πας?!Φεύγω, δε μπορώ άλλο εδώ, μου λείπει η Βραζιλία. Φευγω. Πότε?Τώρα, μου λέει!!!Μα καλά....πώς? Δεν είχε εισιτήρια τρένου, αεροπλάνου, τίποτα.Απλά σαν ένα τετράχρονο παιδί αποφάσισε ότι θέλει το παιχνίδι του εδώ και τώρα!!!Τελικά, μετά από κανένα δίωρο και αφού είχε πακετάρει κατάλαβε ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να παίρνεις τέτοιες ξαφνικές αποφάσεις στην Κίνα, όπου εκτός των άλλων κανείς δε μιλάει αγγλικά για να σε εξυπηρετήσει και έκανε υπομονή λίγες μέρες.

In case you are reading this girls, I hope that your incredibly long journey will end soon and that you will finally reach Brazil not too tired! Enjoy London and come back to Europe to visit us allJ It has been a pleasure meeting you and staying with you! Poli, let’s see if our stomach’s will remain synchronized :P It has been fun being sick together…ha ha ha….and oh my god !I am so jealous that you will go back to summer there! We are still freezing here!

Στο επόμενο επεισόδιο: Τί κουβαλάει ένας Κινέζος στο ποδήλατό του!

Sorry for not translating one more. The one thing I think is actually really worth translating is my proposal, that you watch the movie "Tropa de Elite" of José Padilha, which is about police corruption, drug dealing, special forces and the role of NGO's and "sensitive" rich people trying to help with the situation in the Favellas in Brazilian big cities.

Don't miss in the next episode: "What can a Chinese be carrying on his bicycle"